Post by Deleted on Sept 23, 2023 10:13:55 GMT
Фарқи байни ислом ва масеҳият чист?
Салом ба шумо, мусулмонон!
Мавзӯъ: Марги Масеҳ дар Ислом
мо дар бораи сураҳое сӯҳбат кардем, ки дар бораи марги Масеҳ сухан меронанд. Мо дидем, ки Ислом (Қуръон ва Ҳадис) ҳамон чизеро мегӯяд, ки Инҷил мегӯяд.
Иҷозат диҳед аз шумо хоҳиш мекунам, ки сураҳоеро нишон диҳед, ки дар он гуфта мешавад, ки фарқи байни Ислом ва Инҷили муқаддас чист?
Оё чунин ба назар намерасад, ки ислом бо масеҳият яксон аст? А?
Ичозат дихед ба шумо мавзуи бахсамонро хотиррасон кунам: Марги Масеҳ дар ислом:
Пас биёед дар бораи Ислом баҳс кунем:
Қуръон дар сураи 4:157-158 мефармояд:
«Ва ба сабаби он ки (яҳудиён) гуфтанд: «Мо Масеҳ, Исо ибни Марям, паёмбари Худоро куштаем», накуштанд ва бар дор накашиданд, вале ба назарашон чунин пиндошт. ва ҳам! касоне, ки бо ин розй нестанд, дар шак доранд. дар ин бора; Ҳеҷ донише ба он надоранд, ҷуз дар ҷустуҷӯи ҳиҷоб. онхоро бешубха накуштанд. Аммо Аллоҳ ӯро ба сӯи худ бурд. Аллоҳ қудратли ва ҳикматлидир».
Ислом дар ин ҷо мегӯяд, ки Исо дар назди Худо баланд аст. Насроният ҳам ҳамин чизро мегӯяд: Худо Исоро ба осмон бурд.
«Барояшон чизе нагуфтам, магар он чиро, ки ба ман фармудаӣ, яъне: «Оллоҳ — Парвардигори ман ва Парвардигори худро бипарастед». Ва ман дар ҳоле ки дар миёни онҳо будам, бар онҳо гувоҳ будам. вақте ки маро гирифтӣ. (Арабӣ-Тавфайтонӣ) Ту нигаҳбони онҳо будӣ ва Ту шоҳиди ҳама чиз ҳастӣ».
Ибораи "вақте маро гирифтӣ" як навъ вожаи арабии "таваффа" аст. Ин истилоҳ тақрибан ҳамеша дар Қуръон барои ишора ба шахсе истифода мешавад, ки пас аз марг гирифта ё эҳё мешавад.
Ҳадиси Саҳеҳи Бухорӣ мегӯяд:
Ибни Масъуд ривоят мекунад, ки:
Ман дидам, ки Паёмбар (с) дар бораи яке аз паёмбароне сухан меронд, ки қавмаш ӯро мезаданд ва хуншор карданд, дар ҳоле ки хуни рӯи ӯро масҳ мекард ва фармуд: Худоё! Қавми маро бубахш, зеро онҳо дониш надоранд». Бухори ҷ. 4:683
Ин аст он чизе, ки мо дар Библия мебинем: ягона пайғамбаре, ки латукӯб шуда, ин суханонро гуфтааст, Исои Масеҳ ҳангоми маслуб дар салиби Голгоф овехташуда буд:
«Ду ҷинояткори дигар буданд, ки ҳамроҳи Ӯ ба қатл бурданд. Ва ба маконе ки Ҷолҷото ном дошт, расиданд, дар он ҷо Ӯро ва ҷинояткоронро яке аз тарафи рост ва дигаре аз чап маслуб карданд. Он гоҳ Исо гуфт: «Эй Падар! Луқо 23:32-34
Ҳамин тавр, Сураи 4:157 маслуб кардани Исоро инкор намекунад, балки танҳо инкор мекунад, ки яҳудиён масъули маслуб буданд.
Бо ин оят муќоиса кунед: «Шумо (мусулмонон) онњоро накуштаед, балки Худо онњоро куштааст. Ва ҳангоме, ки мепартоӣ, на ту андохтӣ, балки Худо андохт, то мӯъминонро ба имтиҳони некӯ аз ҷониби худ бисанҷад. Ин ҷо! Аллоҳ эшитгувчи ва билгувчидир» (8:17).
Ҳамин тавр, Ислом мегӯяд, ки на яҳудиён Масеҳро маслуб карданд, балки ҳадафи муқарраркардаи Худо ба маслуб кардани Масеҳ иҷозат дод. Ин аст он чизе ки Библия таълим медиҳад. Исо танҳо яке аз тақрибан 250 000 яҳудие буд, ки румиён маслуб карданд.
Оё акнун мебинед, ки ислом дар ин масъала ба дини насронӣ мухолиф нест? Пас фарқи байни ислом ва масеҳият чист?
Салом ба шумо, мусулмонон!
Мавзӯъ: Марги Масеҳ дар Ислом
мо дар бораи сураҳое сӯҳбат кардем, ки дар бораи марги Масеҳ сухан меронанд. Мо дидем, ки Ислом (Қуръон ва Ҳадис) ҳамон чизеро мегӯяд, ки Инҷил мегӯяд.
Иҷозат диҳед аз шумо хоҳиш мекунам, ки сураҳоеро нишон диҳед, ки дар он гуфта мешавад, ки фарқи байни Ислом ва Инҷили муқаддас чист?
Оё чунин ба назар намерасад, ки ислом бо масеҳият яксон аст? А?
Ичозат дихед ба шумо мавзуи бахсамонро хотиррасон кунам: Марги Масеҳ дар ислом:
Пас биёед дар бораи Ислом баҳс кунем:
Қуръон дар сураи 4:157-158 мефармояд:
«Ва ба сабаби он ки (яҳудиён) гуфтанд: «Мо Масеҳ, Исо ибни Марям, паёмбари Худоро куштаем», накуштанд ва бар дор накашиданд, вале ба назарашон чунин пиндошт. ва ҳам! касоне, ки бо ин розй нестанд, дар шак доранд. дар ин бора; Ҳеҷ донише ба он надоранд, ҷуз дар ҷустуҷӯи ҳиҷоб. онхоро бешубха накуштанд. Аммо Аллоҳ ӯро ба сӯи худ бурд. Аллоҳ қудратли ва ҳикматлидир».
Ислом дар ин ҷо мегӯяд, ки Исо дар назди Худо баланд аст. Насроният ҳам ҳамин чизро мегӯяд: Худо Исоро ба осмон бурд.
«Барояшон чизе нагуфтам, магар он чиро, ки ба ман фармудаӣ, яъне: «Оллоҳ — Парвардигори ман ва Парвардигори худро бипарастед». Ва ман дар ҳоле ки дар миёни онҳо будам, бар онҳо гувоҳ будам. вақте ки маро гирифтӣ. (Арабӣ-Тавфайтонӣ) Ту нигаҳбони онҳо будӣ ва Ту шоҳиди ҳама чиз ҳастӣ».
Ибораи "вақте маро гирифтӣ" як навъ вожаи арабии "таваффа" аст. Ин истилоҳ тақрибан ҳамеша дар Қуръон барои ишора ба шахсе истифода мешавад, ки пас аз марг гирифта ё эҳё мешавад.
Ҳадиси Саҳеҳи Бухорӣ мегӯяд:
Ибни Масъуд ривоят мекунад, ки:
Ман дидам, ки Паёмбар (с) дар бораи яке аз паёмбароне сухан меронд, ки қавмаш ӯро мезаданд ва хуншор карданд, дар ҳоле ки хуни рӯи ӯро масҳ мекард ва фармуд: Худоё! Қавми маро бубахш, зеро онҳо дониш надоранд». Бухори ҷ. 4:683
Ин аст он чизе, ки мо дар Библия мебинем: ягона пайғамбаре, ки латукӯб шуда, ин суханонро гуфтааст, Исои Масеҳ ҳангоми маслуб дар салиби Голгоф овехташуда буд:
«Ду ҷинояткори дигар буданд, ки ҳамроҳи Ӯ ба қатл бурданд. Ва ба маконе ки Ҷолҷото ном дошт, расиданд, дар он ҷо Ӯро ва ҷинояткоронро яке аз тарафи рост ва дигаре аз чап маслуб карданд. Он гоҳ Исо гуфт: «Эй Падар! Луқо 23:32-34
Ҳамин тавр, Сураи 4:157 маслуб кардани Исоро инкор намекунад, балки танҳо инкор мекунад, ки яҳудиён масъули маслуб буданд.
Бо ин оят муќоиса кунед: «Шумо (мусулмонон) онњоро накуштаед, балки Худо онњоро куштааст. Ва ҳангоме, ки мепартоӣ, на ту андохтӣ, балки Худо андохт, то мӯъминонро ба имтиҳони некӯ аз ҷониби худ бисанҷад. Ин ҷо! Аллоҳ эшитгувчи ва билгувчидир» (8:17).
Ҳамин тавр, Ислом мегӯяд, ки на яҳудиён Масеҳро маслуб карданд, балки ҳадафи муқарраркардаи Худо ба маслуб кардани Масеҳ иҷозат дод. Ин аст он чизе ки Библия таълим медиҳад. Исо танҳо яке аз тақрибан 250 000 яҳудие буд, ки румиён маслуб карданд.
Оё акнун мебинед, ки ислом дар ин масъала ба дини насронӣ мухолиф нест? Пас фарқи байни ислом ва масеҳият чист?