Post by Deleted on Sept 15, 2023 15:19:11 GMT
ДУЗАХ ВА КУЛИ ОТАШ интизори шумост!
гиря — нола — ғиҷирроси дандон абадӣ
Исои Масеҳ, Писари Худо, ҷаҳаннамро чунин тасвир кардааст:
■ Чое, ки АКСАРИ одамон баъд аз марг ба он чо мераванд. [Хонандаи азиз, агар шумо мисли дигарон бошед, ШУМО низ дар он макони даҳшатбор хоҳед буд!]
■ Чои торикй, ки дар он чо гирья, нола ва ғиҷирроси дандон хоҳад буд.
■ Ҷойе, ки мо бояд аз он канорагирӣ кунем, ҳатто агар мо қисмҳои ҷисмонии баданамонро гум кунем.
■ Ҷойест, ки барои шайтон ва фариштагонаш омода шудааст.
■ Чое, ки оташ хомуш нашудааст.
■ Чои нола, азоб дар оташу бе об.
КУЛИ ОТАШ (марги дуюм) ин аст:
■ Кули оташ ва сулфур.
■ Дар куҷо марг ва дӯзах андохта мешаванд.
■ Дар он чое, ки дуди азобдидагон абадй мемонаду оромй намеёбад.
Ҷаҳаннам НЕСТ:
Ин ҳаёти ҳозира, афсона, танҳо дар сурати мавҷуд будани бовар кардан, як ихтирои хаёлот, ҷое, ки шумо барои вақтхушӣ бо дӯстони худ меравед, қабр ё танҳо барои одамоне ба монанди Чарлз Мэнсон, Адольф Гитлер, дуздон ё қотилон .
Кӣ ба он Оташи абадӣ андохта мешавад?
■ Онхое, ки номашон дар китоби хаёт навишта нашудааст.
■ Тарсондон, кофирон, фосикон, қотилон, зинокорон, ҷодугарон ва ҷодугарон, бутпарастон, дурӯғгӯён, зинокорон, занона, онҳое, ки ҳамҷинсгароӣ мекунанд, дуздон, ҳарисҳо, майзадагон, тӯҳматгарон. , ва фиребгарон. Ҳамчунин нигаред ба Ғалотиён.5.
■ Онҳое, ки мувофиқи Китоби Муқаддас аз нав таваллуд нашудаанд.
■ Ондое, ки ондоеро, ки бар зидди ондо гунох кардаанд, набахшидаанд.
■ Онҳое, ки бо Исои Масеҳ оғоз мекунанд, вале дар Ӯ намемонанд, зеро баъдтар ба нақшаи нодурусти наҷот бовар мекунанд ва қабул мекунанд.
■ Онхое, ки мева намедиханд, онхое, ки то охир намемонанд ва ё бовариашонро давом намедиханд, вале дар замони САНЧИШ «меафтанд». [Таъқиб дар ин ё он шакл ИМТИҲОН аст, ки ба ҲАМА меояд.
■ Ҳамаи онҳое, ки тамғаи ҳайвони ваҳшӣ мегиранд ва ба сурати он дар замони зиддимасеҳ саҷда мекунанд, аз он ҷумла онҳое, ки як вақтҳо масеҳӣ буданд, вале ба Исои Масеҳ босаброна муқовимат накарданд ё содиқ монданд.
■ Ҳар он чизе, ки боиси гуноҳ мешавад ва ҲАМАИ бадӣ мекунанд.
■ Дӯстдорони худ, онон, ки кофиранд ва аз паи бадӣ.
Барои омурзиш ва раҳоӣ аз АЗОБИ АБАДӢ:
Аз гуноҳҳои ӯ тавба кунед ва 100% ТАМОМИ ҲАМАИ ХУДРО ба Исои Масеҳ барои наҷоти ҷони ӯ гузоред. Ҳамеша кӯшиш кунед, ки виҷдонатонро пок нигоҳ доред. Дар миёни айёми бад, шарм надошта, аз паи Ӯ рав. «Мо шарикони Масеҳ шудем, ба шарте ки эътимоди худро аз ибтидо то охир устувор нигоҳ дорем». Телевизорро хомӯш кунед, Аҳди Ҷадидро хонед ва дубора хонед, рафтор ва арзишҳои худро ба Библия мувофиқ созед!
БА КИТОБИ МУҚАДДАС БАРОИ ЧИЗИ ДИГАР ШУМО Омӯхтаед, Бовар кунед! Библия ҲАҚКИЯТИ НИҲОӢ ва КОМИЛАН КИФОИЯТ барои ҳама чизест, ки Худо мехоҳад, ки мо бидонем,
аз ҷумла наҷот. ТАКДИРИ абадии шумо дар биҳишт ё дӯзах аз он вобаста аст, ки шумо бо паёми Библия чӣ кор мекунед. Одамоне, ки ҳоло дар дӯзах ҳастанд, ҳама чизро медиҳанд, то имкониятеро, ки шумо ҳоло доред, наҷот диҳед. Ин фурсатро аз даст надиҳед! ИМРУЗ БА МАРГ ТАЙЁР ШАВЕД. Пагоҳ хеле дер мешавад. Аз Исои Масеҳ хоҳиш кунед, ки шуморо бубахшад ва то дами марг аз таҳти дил ба Ӯ пайравӣ кунед.
Исои Масеҳ ягона Наҷотдиҳанда, Миёнарав, умед ва роҳ ба сӯи Падар аст. Агар аз ӯ дурӣ ҷӯед ё аз ӯ рӯй гардонед ва дигар аз ӯ пайравӣ накунед, бешак аз ҷаҳаннам гурехта наметавонед. Агар як бор наҷот ёфтӣ, вале аз Худо рӯйгардон шудӣ, тавба кун ва аз ҳолати гумшудаи худ бархез. Шумо наметавонед аз оташи абадӣ тавассути узви калисо будан, ба ложа будан, тавассути таъмид гирифтан дар об, риояи рӯзи шанбе, бо риояи Даҳ Аҳком, аз ҷониби Марям ва ғайра "шахси нек" шудан озод шавед. ТАНҲО КИТОБИ МУҚАДДАС КАЛОМИ ХУДО АСТ — на анъанаи муқаддас, китоби Мормон, Қуръон, Бҳагавад-Гита, Авесто, Ангас ва ғайра. ҷон.
Паёме, ки одамон бояд бишнаванд ва амал кунанд, ин аст: "Онҳо бояд ба Худо тавба кунанд ва ба Худованди мо Исои Масеҳ имон оваранд". Наҷот тавассути Марям ба воқеият асос надорад! Насрониён низ Марямро эҳтиром намекунанд. Бутпарастии Марям аз ҷониби Худои ҳасад қатъиян манъ ва нафрат дорад!
Гуноҳҳои вайро рад кунед - Имрӯз ба Масеҳ 100% Бовар кунед!
гиря — нола — ғиҷирроси дандон абадӣ
Исои Масеҳ, Писари Худо, ҷаҳаннамро чунин тасвир кардааст:
■ Чое, ки АКСАРИ одамон баъд аз марг ба он чо мераванд. [Хонандаи азиз, агар шумо мисли дигарон бошед, ШУМО низ дар он макони даҳшатбор хоҳед буд!]
■ Чои торикй, ки дар он чо гирья, нола ва ғиҷирроси дандон хоҳад буд.
■ Ҷойе, ки мо бояд аз он канорагирӣ кунем, ҳатто агар мо қисмҳои ҷисмонии баданамонро гум кунем.
■ Ҷойест, ки барои шайтон ва фариштагонаш омода шудааст.
■ Чое, ки оташ хомуш нашудааст.
■ Чои нола, азоб дар оташу бе об.
КУЛИ ОТАШ (марги дуюм) ин аст:
■ Кули оташ ва сулфур.
■ Дар куҷо марг ва дӯзах андохта мешаванд.
■ Дар он чое, ки дуди азобдидагон абадй мемонаду оромй намеёбад.
Ҷаҳаннам НЕСТ:
Ин ҳаёти ҳозира, афсона, танҳо дар сурати мавҷуд будани бовар кардан, як ихтирои хаёлот, ҷое, ки шумо барои вақтхушӣ бо дӯстони худ меравед, қабр ё танҳо барои одамоне ба монанди Чарлз Мэнсон, Адольф Гитлер, дуздон ё қотилон .
Кӣ ба он Оташи абадӣ андохта мешавад?
■ Онхое, ки номашон дар китоби хаёт навишта нашудааст.
■ Тарсондон, кофирон, фосикон, қотилон, зинокорон, ҷодугарон ва ҷодугарон, бутпарастон, дурӯғгӯён, зинокорон, занона, онҳое, ки ҳамҷинсгароӣ мекунанд, дуздон, ҳарисҳо, майзадагон, тӯҳматгарон. , ва фиребгарон. Ҳамчунин нигаред ба Ғалотиён.5.
■ Онҳое, ки мувофиқи Китоби Муқаддас аз нав таваллуд нашудаанд.
■ Ондое, ки ондоеро, ки бар зидди ондо гунох кардаанд, набахшидаанд.
■ Онҳое, ки бо Исои Масеҳ оғоз мекунанд, вале дар Ӯ намемонанд, зеро баъдтар ба нақшаи нодурусти наҷот бовар мекунанд ва қабул мекунанд.
■ Онхое, ки мева намедиханд, онхое, ки то охир намемонанд ва ё бовариашонро давом намедиханд, вале дар замони САНЧИШ «меафтанд». [Таъқиб дар ин ё он шакл ИМТИҲОН аст, ки ба ҲАМА меояд.
■ Ҳамаи онҳое, ки тамғаи ҳайвони ваҳшӣ мегиранд ва ба сурати он дар замони зиддимасеҳ саҷда мекунанд, аз он ҷумла онҳое, ки як вақтҳо масеҳӣ буданд, вале ба Исои Масеҳ босаброна муқовимат накарданд ё содиқ монданд.
■ Ҳар он чизе, ки боиси гуноҳ мешавад ва ҲАМАИ бадӣ мекунанд.
■ Дӯстдорони худ, онон, ки кофиранд ва аз паи бадӣ.
Барои омурзиш ва раҳоӣ аз АЗОБИ АБАДӢ:
Аз гуноҳҳои ӯ тавба кунед ва 100% ТАМОМИ ҲАМАИ ХУДРО ба Исои Масеҳ барои наҷоти ҷони ӯ гузоред. Ҳамеша кӯшиш кунед, ки виҷдонатонро пок нигоҳ доред. Дар миёни айёми бад, шарм надошта, аз паи Ӯ рав. «Мо шарикони Масеҳ шудем, ба шарте ки эътимоди худро аз ибтидо то охир устувор нигоҳ дорем». Телевизорро хомӯш кунед, Аҳди Ҷадидро хонед ва дубора хонед, рафтор ва арзишҳои худро ба Библия мувофиқ созед!
БА КИТОБИ МУҚАДДАС БАРОИ ЧИЗИ ДИГАР ШУМО Омӯхтаед, Бовар кунед! Библия ҲАҚКИЯТИ НИҲОӢ ва КОМИЛАН КИФОИЯТ барои ҳама чизест, ки Худо мехоҳад, ки мо бидонем,
аз ҷумла наҷот. ТАКДИРИ абадии шумо дар биҳишт ё дӯзах аз он вобаста аст, ки шумо бо паёми Библия чӣ кор мекунед. Одамоне, ки ҳоло дар дӯзах ҳастанд, ҳама чизро медиҳанд, то имкониятеро, ки шумо ҳоло доред, наҷот диҳед. Ин фурсатро аз даст надиҳед! ИМРУЗ БА МАРГ ТАЙЁР ШАВЕД. Пагоҳ хеле дер мешавад. Аз Исои Масеҳ хоҳиш кунед, ки шуморо бубахшад ва то дами марг аз таҳти дил ба Ӯ пайравӣ кунед.
Исои Масеҳ ягона Наҷотдиҳанда, Миёнарав, умед ва роҳ ба сӯи Падар аст. Агар аз ӯ дурӣ ҷӯед ё аз ӯ рӯй гардонед ва дигар аз ӯ пайравӣ накунед, бешак аз ҷаҳаннам гурехта наметавонед. Агар як бор наҷот ёфтӣ, вале аз Худо рӯйгардон шудӣ, тавба кун ва аз ҳолати гумшудаи худ бархез. Шумо наметавонед аз оташи абадӣ тавассути узви калисо будан, ба ложа будан, тавассути таъмид гирифтан дар об, риояи рӯзи шанбе, бо риояи Даҳ Аҳком, аз ҷониби Марям ва ғайра "шахси нек" шудан озод шавед. ТАНҲО КИТОБИ МУҚАДДАС КАЛОМИ ХУДО АСТ — на анъанаи муқаддас, китоби Мормон, Қуръон, Бҳагавад-Гита, Авесто, Ангас ва ғайра. ҷон.
Паёме, ки одамон бояд бишнаванд ва амал кунанд, ин аст: "Онҳо бояд ба Худо тавба кунанд ва ба Худованди мо Исои Масеҳ имон оваранд". Наҷот тавассути Марям ба воқеият асос надорад! Насрониён низ Марямро эҳтиром намекунанд. Бутпарастии Марям аз ҷониби Худои ҳасад қатъиян манъ ва нафрат дорад!
Гуноҳҳои вайро рад кунед - Имрӯз ба Масеҳ 100% Бовар кунед!